Over Jochem

Wie ben ik

Laat ik eens beginnen met mezelf voorstellen; Ik ben Jochem, 25 jaar oud en ben opgegroeid in Nijeholtpade, Friesland. Toen ik op 6 jarige leeftijd mijn zwemdiploma haalde, moest ik van mijn ouders verplicht 1 jaar op schaatsles. Want als er natuurijs komt, dan moet je wel een beetje kunnen schaatsen. Ondertussen zijn we 19 jaar verder en heb ik nog geen seizoen op de ijsbaan gemist.

Vroege Jeugd

In mijn jeugd heb ik altijd getraind in Thialf. Eerst bij het jeugdschaatsen en daarna bij HCH Heerenveen en STC Rutten. In de zomers was ik ook actief, maar dan op de skeelers bij Lindenoord in Wolvega. Al vroeg in mijn jeugd werd het duidelijk dat sprinten niet echt mijn ding was en dat mijn sterke kant lag bij de langere afstanden. We hadden toen in Thialf baanmarathons voor de jeugd, maar die 16 rondjes waren voor mij eigenlijk nog altijd te kort. Toen kwam het jaar dat ik B-Junior werd en mee mocht doen in de C2 groep. Hier waren de wedstrijden opeens 50 ronden lang, en dat paste mij heel goed. In de jaren die volgden ben ik altijd marathons blijven rijden, eerst bij de C2 en toen door naar de C1.

Gewest Fryslan

Toen kwam daar in januari 2016 opeens een telefoontje, of ik 4x mee wou trainen bij de marathonselectie van Gewest Fryslân. Daar kon ik natuurlijk geen nee tegen zeggen en een paar maanden later kreeg ik te horen dat ik bij het gewest mocht. Met deze groep heb ik de jaren die volgde marathons gereden in de C1 divisie in de regio Noord Oost competitie. Maar na het seizoen van 17-18 was ik klaar voor de volgende uitdaging, ik wou doorstromen naar de beloftendivisie. Helaas had het gewest Fryslân toen nog geen beloften ploeg, dus ik was op zoek naar een andere ploeg.

ITBB/TJAS

Ik had aan een aantal mensen laten weten dat ik op zoek was naar een beloftenploeg. In een van de laatste weken voor mijn eindexamens van de middelbare school werd ik opeens gebeld. Het was Guido, de toenmalige voorzitter van de MarathonCie en rijder van de beloften marathonploeg ITBB/Tjas. Aangezien ik na de zomer ging studeren in Groningen, kwam de ploeg van Tjas heel mooi uit. Ik heb me aangesloten bij de ploeg en ben dat jaar ook lid geworden van Tjas. Het eerste jaar woonde en trainde ik nog bij het Gewest Fryslân, maar ik reed de wedstrijden in de kleuren van ITBB/Tjas.

schouderblessure

Het seizoen daarna reed ik samen met Coen Stellinga in de kleuren van Tjas. Dat seizoen ben ik ook gaan trainen in Groningen bij de Groningse marathonselectie. De twee seizoenen die daarop volgden ben ik bij dezelfde groep blijven trainen maar ben ik samen met Coen naar de ploeg van ASQA Subsidies gegaan. In deze periode hebben we echter weinig wedstrijden kunnen rijden door de Corona pandemie. Ook had ik in deze periode steeds problemen met mijn schouder. Door een val in 2019 was mijn schouder uit de kom gegaan en met een tweede val op de Weissensee het seizoen erna was mijn schouder zwak geworden. Nadat hij in de zomer van 2021 een derde keer uit de kom was gegaan, werd er een MRI onderzoek gedaan. De uitslag hiervan kwam gedurende het seizoen 21-22 en de conclusie was dat de schouder erg zwak was en geopereerd moest worden. Doordat de schouder zo zwak was, was het helaas ook niet verstandig om het marathonseizoen af te maken.

Schouderoperatie

Door de schouderoperatie zou ik de gehele zomer niet kunnen trainen. Daarnaast was ik het plezier in de beloftenwedstrijden kwijtgeraakt en werd het tijd om even iets heel anders te gaan doen. De schaatssport kon ik echter niet achter me laten want ik werd sportcommissaris bij Tjas. In dit jaar heb ik het topsportleven volledig achter me gelaten en ben ik het studentenleven in gedoken. Het was een heel intensief jaar met veel lange dagen, heel veel Tjas activiteiten en nog veel meer training geven, maar het was ook een prachtig jaar met heel veel mooie ervaringen. Het marathonschaatsen kon ik echter niet geheel achter me laten liggen want ook al stond ik door de week bijna alle dagen training te geven en had ik zelf geen tijd om te trainen, ik reed alsnog mee met de C1 wedstrijden in de regio noordoost competitie.

De lange afstanden

Mijn bestuursjaar is ook het jaar waar het idee van lange afstanden schaatsen is begonnen. Het was mijn eerste jaar in Collalbo en ik had nog nooit een 10 kilometer wedstrijd gereden. Daar moest verandering in komen en aangezien dat in Collalbo altijd mogelijk is, schreef ik me in. Het was een mooie loting want ik mocht rijden tegen de andere Jochem van Tjas (Jochem Posthumus). In het begin gingen we gelijk op en hadden we veel aan elkaar. Maar Jochem wist na 15 ronden een versnelling in te zetten die ik helaas niet had en ik moest hem laten lopen. Maar wat ik zooi mooi vond, was dat ik de eerste 15 rondes een tempo reed dat ik voor mijn gevoel oneindig lang zou kunnen volhouden. Dat gevoel moest natuurlijk diezelfde week nog even gevalideerd worden, dus 2 dagen later op het trainingsuur ging ik voor mezelf een uurrecord rijden. Ik was benieuwd hoeveel kilometers ik nou in een uur kon schaatsen en na 60 minuten en onder veel aanmoediging van de andere Tjassers en Skeuvelaars op de baan reed ik 97 rondes op de prachtige ijsbaan van Collalbo.

24 uur

Hoe ik de eerste keer te horen kreeg over het wereldrecord 24 uur schaatsen weet ik niet meer, maar ik weet nog wel dat dit niet heel lang na het uurrecord op Collalbo was. Het hele record klonk als een bizarre uitdaging, maar dat zorgde er eigenlijk alleen maar voor dat ik het nog liever wilde proberen. Helaas bleek het erg lastig om voor 24 uur een ijsbaan te regelen en dit zorgde ervoor dat ik het idee opgaf en probeerde het plan uit mijn hoofd te zetten. Dat bleek makkelijker gezegd dan gedaan te zijn en het idee bleef altijd achter in mijn hoofd rondspoken. Toen tipte iemand mij om eens contact op te nemen met Jeroen Visser, de directeur van sport050 Groningen. Via LinkedIn stuurde ik een berichtje en daarna ging het balletje snel rollen. Ik kwam aan tafel te zitten met Emma Kuipers, Hoofd sportcentrum Kardinge. Zij was ook gelijk enthousiast over mijn plannen en na een aantal gesprekken kreeg ik dan op 11 september het groene licht, Kardinge gaat mij helpen om te proberen het wereldrecord te verbreken.